„Człowiek żyje tak długo jak długo trwa pamięć o nim”
Pamięć o bliskich najlepiej widać w pierwsze dni listopada, kiedy na wszystkich cmentarzach pojawiają się kwiaty, kolorowe wiązanki, zapalone znicze. Podobnie było na cmentarzu w Stoczku. Ale również na tym cmentarzy wśród uporządkowanych grobów znalazły się mogiły tych, o których już nikt nie pamięta, a może już nie ma siły, żeby przyjechać i zapalić lampkę. Krzyże ukryte wśród gęstych zarośli bzu, niekiedy o dość grubych już pniach; mogiły porośnięte trawą, o ledwo zauważalnym zarysie – tylko ledwo stojący krzyż świadczy o tym, że spoczywa tu ciało człowieka.
O takie mogiły, na których już dawno nie palił się znicz, już drugi rok z rzędu dbają wychowawcy i młodzież Niepublicznego Liceum Ogólnokształcącego w Stoczku. W tym roku, w ostatnich dniach października dwukrotnie odwiedzali miejscowy cmentarz parafialny, pielęgnując opuszczone groby. Wycinali zakrzaczenia i usuwali zarośla, zbierali stare, potłuczone znicze, czyścili zaniedbane pomniki. Groby tych, o których nie ma już komu pamiętać, przynajmniej na te kilka dni odzyskały swój dawny wygląd. A pierwszego listopada zapłonął na nich symboliczny znicz, przyniesiony przez uczniów – znak……pamięci!
